Przypadek

                      

Uwielbiam zszywać ścinki im mniejszy tym większa radość przy szyciu. I na  zszywaniu jak dla mnie mógłby być koniec. Niestety pozostaje jeszcze pikowanie .Za tym niestety już nie przepadam. Postanowiłam jednak i ten problem wymieść spod dywanu i spojrzeć mu prosto w oczy. Ostatnimi czasy  w tym temacie  sporo się działo. Poczytałam , popatrzyłam jak inni to robią , poćwiczyłam  i do swojej „ księgi mądrości” zapisałam co trzeba .

I tak bogata w doświadczenie uszyłam 4 panele do podkładek .Rozpoczęłam pikowanie i z  podkładek w liczbie cztery zrobiły mi się  poszewki na jaśki w liczbie dwa.

 W pikowaniu dwóch pierwszych podkładek popełniłam proste szkolne błędy, które zadecydowały o tym ,że powędrowały one do działu prucia. Moment rozproszenia i nieuwagi spowodował ,że szyjąc z pamięci szyłam po prostu po staremu z błędami. Raz jeszcze dostałam od życia naukę ,że patchwork nie znosi pośpiechu. Mam nadziej, że dwa razy mi wystarczy i  trzeciego już nie będzie.

I tak oto z czterech podkładek mających umilić picie kawy w miłym towarzystwie, zostały  nazwane przeze mnie „przypadkiem” dwie poduszki. 

Może nie będzie na stole elegancko ( no cóż szewc ponoć bez butów chodzi,  a krawcowa bez sukienki ), ale za to jak goście przybędą to będą mieli , gdzie głowy przytulić zmęczeni podróżą.

                                                  

                                                                                

                                                                      Ewa…..