Aż tu nagle …

Całkiem niedawno pisałam o tym jak to rozmarzona nadmorskimi klimatami  sama nie wiedziałam co by mi się chciało .Post zakończyłam właśnie zdaniem takim jak w tytule .Dla zainteresowanych tamtym postem , teraz jest ciąg dalszy tego co nastąpiło ….

Otwieram skrzynkę  mailową , a tam wiadomość od Iwonki   z pełnego słońca Paragwaju. 

 Raz dwa się otrzepałam i  szybko zmobilizowana  przystąpiłam do szybkiego działania. Torbę  dla siebie według tutka Iwony zaczęłam  dla siebie  szybko szyć.

Już dawno  odkąd stałam się właścicielką  małej  torebeczki,  brakowało mi takiej ciut większej na podręczne zakupy .  W jednym z swoich ostatnim wpisów  Iwona pochwaliła się  swoimi torebkowymi przeszyciami dla całej swojej rodziny  ,  już      wtedy po cichutku zaczęłam  myśleć o swoich potrzebach w  tym  temacie . Kiedy na  mój komentarz pod ostatnim swoim postem Iwona zareagowała błyskawicznie , mnie nie pozostało nic innego jak tylko błyskawicznie  wyskoczyć z „ nic nie robienia „ i zabrać się do działania.

Rachu ciachu i mam swoje torbiszcze …. No i tu okazało się , że co do szybkości to było to tylko moje pobożne życzenie.

Prawie gotową torbę przymierzyłam do swojej sylwetki i stwierdziłam ,że to jednak nie moje kształty.Za dużo po bokach.  Moje osobiste boczki stanowią  same w sobie  wystarczającą  już  ozdobę.

Jak już zaczęłam to stwierdziłam, że jednak muszę zostać właścicielką   torby  na zakupy … koniec  kropka .Poprułam , poprawiałam  kształty, skroiłam jeszcze raz ratując się dodatkowym kawałkiem kontrastowego materiału i powoli kończyłam dzieło.

A oto i ono…

Z zewnątrz musiałam ją lekko przyozdobić ćwiekami aby stanowiła niejako całość z moim maleństwem .Od środka tylko jedna kieszonka zapinana na zamek , to na wypadek gdyby coś ważnego trzeba było schować. Żadnych zamków ani magnesów zamykających całość. Po prostu wolność..kupujesz , wrzucasz i pędzisz dalej .

Pasuje  jak ulał do mojej ukochanej  maleńkiej torebeczki , przy której mój kręgosłup wreszcie zaczął oddychać pełną piersią.

Jeszcze małe przypomnienie  o moim Candy  trwającym  jeszcze do 1 lipca .Kto chętny  do wzięcia udziału w zabawie zapraszam tutaj 

A na koniec jeszcze jedno zdjęcie  na które natknęłam się na FB. Nie mogłam się oprzeć,  aby go nie umieścić na blogu… dla  zobrazownia  jak pies z kotem żyją...

Czasami mam wrażenie ,że trzeba by nam się tego od nich nauczyć.....

                                                                         Ewa