Kiedy zobaczyłam to zdjęcie Lenki z wakacji przyszło mi do głowy tylko jedno skojarzenie…tak trzeba się zmagać z życia szarą rzeczywistością . Łopata – grabie i jedziesz – dasz rade……
A po skończonych zmaganiach to już może być tylko tak :
I wstyd mi wielki ,że mała bo zaledwie 4-letnia Lenka wie jak się zmagać życiem a ja jakoś czasami tak nie za bardzo … mimo że ciągle sobie powtarzam słowa Syracha
….smutek serca łamie siłę....
Ps. Autorką tych pięknych zdjęć Lenki w letniej scenerii jest jej ukochana ciocia Justynka.
Piękne!
OdpowiedzUsuńLenka cudna, zdjęcia rewelacyjne !!!
OdpowiedzUsuńCo do zmagania - dzieci na szczęście jeszcze nie wiedzą co to problemy i trudy życia ... w większości ... u dorosłych jest odwrotnie - niestety. Ale czasem trzeba było by sobie powiedzieć : Dajesz ! I dać radę ;) pomimo wszystko :) Pozdrawiam cieplutko !!!
Ślicznie, letnio, dopiero się skończyło a już tęsknię:)
OdpowiedzUsuńDzieci dają sobie radę lepiej, są tu i teraz, nie myślą pesymistycznie.
Ewuniu, nie wiem co powiedzieć, "będzie dobrze", "trzymam kciuki", tylko słowa.. Może po prostu będę myśleć o Tobie...
Piękne zdjęcia... Widać, że Lenka to twarda mała kobietka.. pozdrawiam
OdpowiedzUsuńEwciu, nie daj się" twardą trzeba być a nie miętką":)
OdpowiedzUsuńA tak na poważnie , to bierz przykład z Lenki :)
Cudną masz wnusię , a zdjęcia śliczne!!
Pozdrawiam Cię serdecznie:)
Pochwały dla fotografa i modelki. Ty również ciekawie je zinterpretowałaś :)
OdpowiedzUsuńŚliczne zdjęcia :-)
OdpowiedzUsuńZapraszam do siebie na candy.
Piękne zdjęcia.
OdpowiedzUsuńCzasami mi też bardzo ciężko zmagać się z rzeczywistością bo tak jak napisałaś: smutek serca łamie siłę....
Pozdrawiam ♥
Ewuś, dorośli zdają sobie sprawę z o wiele większej ilości problemów niż dzieci, dlatego beztroska jest zawsze dziecięca. Ale trzeba swoje przeżyć i - nie wiem kto to powiedział - najpierw musi być źle żeby potem było dobrze.
OdpowiedzUsuńLenka jak mała dama w tym kapeluszu :) Pozdrawiam ciepło i myślę :)
Zdjęcia cudowne:))))Wiesz, ona ma problem tylko taki żeby te grabki i łopatkę utrzymać:) Ty musisz już nimi coś zgrabić, zgrabić, wygrabić, skopać, wykopać, zakopać :)Poza tym jej narzędzia są lekkie, a Twoje już mają poważną wagę:)
OdpowiedzUsuńP.S. Pisząc "Twoje" mam na myśli dorosłą osobę z worem ziemi na plecach :))))
Piękne zdjęcia, aż się cieplej zrobiło :)
OdpowiedzUsuńA kto Ci powiedział, że trzeba cały czas się zmagać? Kochana trzeba sobie czasem dać na luz, jak się ma chandrę to pochlipać, pośmiać się aż bolą policzki, pogapić na chmury, codziennie zrobić sobie maleńką subiektywną przyjemność, a potem pozmagać :*
Smutek serca łamie siłę...to prawda!!! A córcia...cudowna dziewczynka w tych błękitach.
OdpowiedzUsuńZdjęcia są przepiękne!!! A z życiem i smutkiem naprawdę nieraz trudno sobie poradzić :) Ale trzymaj się i walcz :) Pozdrawiam D.
OdpowiedzUsuńZdjęcia naturalnie piękne brawo dla cioci!!!
OdpowiedzUsuńEwuś trzymaj się, zobacz jak wszystkie mocno trzymamy za Ciebie kciuki:)
Zdjęcia bajkowe i przepiękne...
OdpowiedzUsuńA jeśli chodzi o smutek, to chyba jakaś zaraza lata po świecie!
Postanowiłam wyprosić gościa, co i Tobie radzę.....
Buziaki!
A mnie tak szkoda lata.... Piękne zdjęcia ,Ewciu, a Lenka wyrasta na pogromczynię męskich serc :)))
OdpowiedzUsuńzdjecia przepiękne sceneria super .. pozdrawiam ciepluteńko iżycze dużo słoneczka
OdpowiedzUsuń