Droga.....

Moja przygoda z pikowaniem z wolnej ręki jest stosunkowo krótka .Sprawdziałam  pierwszy wpis z wypikowaną w ten sposób serwetą  pochodzi zaledwie z 5 lutego 2015 roku .Zatem  ma za sobą rok pracy. Zaczynałam swoją przygodę z najprostszą Elną ( o tym jak ją musiałam przystosować do pikowania pisałam w jednym z postów) . Teraz pikuje na najprostszej przemysłówce Juki DDL 8300N i pewnie tak już zostanie na długo i dobrze . Ten rok to rok ciężkiej ,ale i jakże przyjemnej nauki .Pamiętam jak zachęcona pikowanymi piątkami  Wiesi(  zainteresowanych odsyłam  tutaj )  śmiało ruszyłam do przodu .Ale im dalej było w las , tym było coraz gorzej .Stwierdzenie : „że niewiele umiem  i niewiele wiem”   , towarzyszyło  mi  stale. Ale i ten rodzaj  „wymówkozy „  pokonałam za radą Wiesi, która powtarza że jest tylko jeden sposób  : ćwiczyć. I tak ćwiczyłam  codziennie na papierze i  na materiale aż do skutku.

Mój post jest odpowiedzią na  pytania jakie dostaję  co robić ,żeby się nauczyć pikowania z wolnej reki.

Odpowiedź jest tylko jedna : cel (FMQ) + decyzja ( tak albo nie ) + harówka ( codzienne ćwiczenia ręki ) to dopiero daje  efekt .

Gdyby ktoś rok temu powiedział mi, że będę  dzisiaj w tym miejscu gdzie jestem , odpowiedziałabym : „ nie da się „. Dzisiaj zaledwie po roku  wiem  ,że  jednak „da się „ .  Na mojej drodze jeszcze sporo pracy , wszak to dopiero początki nauki.

Póki co kolejne  poduchy skończone i mają się całkiem dobrze.

Żeby nie wiało nudą mały kontraścik

Sporo czasu zajęło mi nauczenie się ustawiania moich maszyn ,  tak aby tył pracy był dokradnie taki sam jak przód.

                                                                           

                                                                                                 Ewa…