Moja grządka czyli ……daj kurze grzęde.

Ponieważ w chwili obecnej to co powstaje w zaciszu mojej pracowni mogę pokazać dopiero wtedy, kiedy dotrze do nowych właścicielek postanowiłam ,że troszkę Was przynudzę  moim  „szyciowym kurnikiem” .

A mam w nim   jest kilka grządek a przynajmniej na dzień dzisiejszy doliczyłam się trzech a czwarta powoli ,powoli się reanimuje…..

Najniżej stoi  oczywiście  grządka patchworkowa ..albowiem   „wysiaduję” na niej  od  kilku miesięcy  . I to tak z doskoku od czasu do czasu..ale myślę ,że to się kiedyś zmieni .Ta grządka  to moja nauczycielka pokory. Kiedy na niej zasiadłam wydawało mi się ,że o szyciu wiem dużo i szyję  oczywiście wspaniale …ale jak zaczęłam się w nią wgryzać to od razu dowiedziałam się gdzie moje miejsce  w szeregu .Dzisiaj z perspektywy kilku miesięcy mogę śmiało powiedzieć , że gdyby nie mój upór i ogromne niespełnione marzenie  to po paru przeszyciach  rzuciłabym  patchworkiem  w  kąt .A tak to idę dalej i mogę powiedzieć ,że coś tam o patchworku wiem  i coś tam pozszywać umiem.

Na mojej drugiej mojej grządce króluje od jakieś czasu bawełna .Nie  bardzo  ją lubiłam ze względu na jej rozciągliwość   ale  powoli jakoś się  zaprzyjaźniłyśmy..no i  wspólnymi siłami wyszywamy  czapki , chusteczki  i  jakoś nam po drodze.

Jest  jeszcze  w  moim  szyciowym  królestwie  jedna  grządka  a w niej króluje polar..mój ukochany  miękki , przytulny i  nigdy  nie stawiający oporu w szyciu. Tego to lubię najbardziej….tu   szalejemy kamizelkowo i bluzowo a i czapki nam się też trafiają

I ostatnia reanimowana grządka od której nie byłam już od 7 lat to szycie  dużej rozmiarówki….. ale wszystko wskazuje  na to , że czy chcę  ,czy nie  przywrócę ją do życia   bo  tak los chce…..

A na koniec podsumowanie …dzisiaj właśnie uświadomiłam sobie jaka szczęściara ze mnie  …. robię  w życiu  to co lubię ….i dzisiaj  podjęta przeze mnie  x-lat temu w bólach decyzja wywracająca moje życie do góry nogami  sprawia ,że dobrze mi w tym miejscu gdzie jestem …..

A to moja ukochana  „Gienia”  czyli Łucznik 466   moja pierwsza maszyna  wystana w  PRL-u   ….dzień i noc kolejka  ta stała …. na której zaczynałam swoją  karierę „szyciary.”

 Gienia” nie jest już ze mną  ale wcale nie jest na zasłużonej emeryturze .Służy mojej  Gosieńce do przeszyć przy  tworzeniu jej cudnych albumów .Jeśli chcecie zobaczyć jakich zapraszam tutaj

:-)